Vlkolínec – górska wioska z listy UNESCO

Vlkolínec – żywy skansen na skraju Wielkiej Fatry

Vlkolínec to chyba najbardziej urocza i malowniczo położona słowacka wioska. Doskonale zachowana oryginalna architektura górskiej wsi w przepięknym otoczeniu wzgórz Wielkiej Fatry. Vlkolínec od 1993 r. zasłużenie znajduje się na liście UNESCO. Nie wybierajcie się tu bez aparatu fotograficznego!

2020.02.18

Informacje praktyczne

Miejscowość administracyjnie znajduje się w obrębie miasta Ružomberok (Rużomberk). Dojazd możliwy jest tylko własnym samochodem, to zaledwie 5 minut od głównej drogi prowadzącej z Ružomberoka do Bańskiej Bystrzycy. Nam dojazd z miejscowości Donovaly zajął 25 minut. Sama droga dojazdowa jest dosyć wąska, parking znajduje się jakieś 200 m poniżej wioski. Można tu dotrzeć także szlakiem pieszym lub rowerowym (na terenie wsi obowiązuje nakaz prowadzenia roweru).

Vlkolínec w 1993 r. został wpisany na listę UNESCO.

Wstęp na teren Vlkolínca jest płatny, bilet dla osoby dorosłej kosztuje 3 euro, za dziecko zapłacicie 1 euro, podobnie jak za zaparkowanie samochodu;) (ceny z zimy 2020). Podstawowa wersja spaceru tworzy niewielką pętlę i zajmie Wam zapewne ok. godziny. Oczywiście wędrówkę można znacząco wydłużyć, na przykład korzystając z okolicznych szlaków turystycznych.

We wsi przycupnęła lokalna knajpka, która niestety dzisiaj była zamknięta (chociaż tablice reklamowe były porozstawiane, robiąc nam apetyt na lokalne specjały…). W Rolnickym Domu urządzono ekspozycję prezentującą wnętrze typowej „drevnicy”, a w Domu UNESCO skromna wystawa przybliża historię wsi. Ponadto na terenie Vlkolínca działa niewielka farma ze zwierzątkami wiejskimi. Po spacerze najmłodsi turyści mogą rozładować nadmiar energii na przyjemnym placu zabaw. W cieplejszej części roku zapewne w  Vlkolíncu atrakcji jest jeszcze więcej.

Wioska leży w Wielkiej Fatrze na południowych zboczach góry Sidorovo

Ochroną objęto ponad 40 drewnianych budynków.

Zrębowe domu pochodzą przeważnie z XIX w.

Nasze wrażenia

Już po raz drugi odwiedzamy Vlkolínec i przyznajemy, że po dwunastu latach jeszcze bardziej nam się podoba! Zaglądamy tu w ramach wycieczki podczas zimowego wyjazdu narciarskiego. Vlkolínec zachwyca nawet mimo dzisiejszej nieco przygnębiającej szarej aury, przypominającej raczej przedwiośnie niż zimę. Aż trudno uwierzyć, że wszystko, co nas otacza, to naturalnie zachowane domy (głównie XIX-wieczne), a nie sztucznie ustawiony skansen. Na terenie wsi znajduje się aż 45 zabytkowych obiektów! Część domów jest nadal zamieszkała, a ich mieszkańcy otrzymują dotacje na utrzymanie chat.

Drewniane domy stoją na kamiennych podmurówkach, pokrytych gliną. Ściany domków pomalowane są zwykle na śliczne pastelowe kolory, ale jeszcze bardziej kolorowe bywają podmurówki – na przykład taka różowiutka, jak lody truskawkowe! Najstarszą budowlą jest drewniana dzwonnica z II połowy XVIII w. Przez środek wioski przepływa strumyk zamknięty w formie częściowo zabudowanego drewnem kanału (dzieci na pewno będą zachwycone…). Po prostu sielsko i anielsko.

Spacer po Vlkolíncu zajmuje ok 45 minut

Rol’nícky Dom – urządzono tu małą wystawę etnograficzną

To typowa 'drevnica’, jakich wiele w Vlkolíncu

Można zajrzeć do środka i przekonać się, w jakich warunkach żyli dawni mieszkańcy

Ekspozycja dawnych narzędzi gospodarskich

Możemy wyobrazić sobie, jak woglądała kiedys słowacka górska wieś.

To jedna z terenowych placówek Muzeum Liptowskiego w Rużomberku

Drewniana dzwonnica pochodzi z 1770 r.

Dzwonnica to jeden z najstarszych obiektów w Vlkolíncu

Vlkolínec jest malowniczo usadowiony na zboczach góry Sidorovo. Szczęścia dopełniają przepiękne widoki na Wielką Fatrę. Obiecujemy sobie, że wrócimy tu jeszcze kiedyś w innej porze roku i mamy nadzieję, że nic tu się do tego czasu nie zmieni!!!

Kamienne podmurówki domów były malowane na bajeczne kolory.

Piękno prostoty

Dom UNESCO – tu również można obejrzeć niewielka wystawę

Idziemy w górę wioski

Przez wieś płynnie Trlensky Potok

Ściany domów były mazane gliną i barwnie malowane

Tradycyjna drewniana architektura pięknie komponuje się z krajobrazami Wielkiej Fatry

Uwaga, w Vlkolíncu nie działają prawa grawitacji!

Boczna uliczka doprowadza do kościoła

Który z domów, który z kolorów najpiękniejszy? Trudno wybrać.

Neoklasycystyczny kościół Nawiedzenia NMP pochodzi z 2. połowy XIX w.

Po spacerze dzieci moga pohasać na drewnianym placu zabaw.

Spacer po Vlkolíncu obfituje w walory widokowe.

Dawni mieszkańcy utrzymywali się m.in. z pasterstwa

Zrekonstruowane wnętrze szałasu pasterskiego

Wracamy na parking – jak tu pięknie!