Kozłówka – piękny pałac Zamoyskich i Galeria Sztuki Socrealizmu

Muzea, Polska z dziećmi, Zamki7 lipca 2020Gdzie by tu dalej

Kozłówka to idealne miejsce, bo porozmawiać z dziećmi o tym, czym jest ideologia i propaganda. W Galerii Sztuki Socrealizmu oglądaniu socrealistycznych plakatów, rzeźb, obrazów i grafik towarzyszą dźwięki proletariackich marszów i groźny wzrok przywódców (słusznie) minionej epoki, spoglądających na nas z monumentalnych pomników. Mimo że nasi chłopcy raz po raz wybuchali śmiechem, czytając hasła typu „Wróg cię kusi Coca-Colą”, wizyta w muzeum była świetnym pretekstem do rozmów o manipulacji, wiarygodności informacji i niebezpieczeństwie totalitaryzmów.

Galeria Sztuki Socrealizmu mieści się w jednym z budynków przepięknego późnobarokowego zespołu pałacowo-parkowego w Kozłówce. To jedna z najlepiej zachowanych rezydencji arystokratycznych w Polsce, chroniona jako Pomnik Historii. Warto zwiedzić pałacowe wnętrza, zajrzeć do powozowni czy choćby przespacerować się po przepięknym ogrodzie otaczającym pałac.

Kozłówka – z arystokratycznej rezydencji do sztuki realizmu socjalistycznego

4 lipca 2020

Informacje praktyczne

Kozłówka leży 160 km na południowy wschód od Warszawy i tylko 30 km od Lublina.

Wnętrza pałacowe zwiedza się w grupach z przewodnikiem, natomiast powozownię, kaplicę i Galerię Sztuki Socrealizmu ogląda się indywidualnie. Bilet obejmujący wszystkie atrakcje kosztował w 2020 r. 38 zł (19 zł ulgowy), dodatkowo obowiązują zniżki na Kartę Dużej Rodziny. Jeśli chcemy obejrzeć samą Galerię Socrealizmu, zapłacimy odpowiednio 10 i 5 zł. Na sam teren parku można wejść bez biletu wstępu. Samochód można zostawić na parkingu położonym tuż przy kompleksie parkowo-pałacowym – płatność przy wyjazdowym szlabanie (automat przyjmuje monety, można też zapłacić kartą – 8 zł w 2020 r.).

Na terenie kompleksu znajduje się restauracja, jest też sklep z pamiątkami i toalety. Dzieciaki na pewno zachwyci wizyta na miejscu piknikowym i placu zabaw – niestety w 2020 r. z powodu epidemii COVID nie mogliśmy skorzystać z tych atrakcji.

Przed wizytą w Kozłówce warto oczywiście sprawdzić aktualności na stronie internetowej muzeum: https://www.muzeumzamoyskich.pl

*Na kompleks pałacowy w Kozłówce składa się kilkanaście budynków*

Pałac Zamoyskich w Kozłówce

Pałac został zbudowany w pierwszej połowie XVIII w. Najpierw należał do rodziny Bielińskich, potem przeszedł w ręce Zamoyskich, którzy postawili sobie za cel uczynienie z Kozłówki jednej z najbardziej reprezentacyjnych rezydencji magnackich w Polsce. Po 1944 r. kompleks oczywiście przeszedł w ręce państwa. Obecnie jest siedzibą Muzeum Zamoyskich w Kozłówce.

Sam pałac i wnętrza są doskonale zachowane – zwiedzający mogą oglądać autentyczne meble z przełomu XIX i XX w., a także pokaźną galerię sztuki.

Pałacowe wnętrza zwiedza się w grupach z przewodnikiem (wejścia o ustalonych godzinach).

*Pałac został zbudowany w pierwszej połowie XVIII w.*

*Najpierw był w rękach Bielińskich, potem przeszedł w ręce rodu Zamoyskich*

*Pałac jest jedną z najwspanialszych rezydencji magnackich w Polsce*

*To mniey boli… niż rany zadane ojczyźnie – dewiza rodu Zamoyskich*

Ogrody kwiatowe i park krajobrazowy

Za pałacem rozciąga się przepięknie utrzymany kwiatowy ogród – to wdzięczny plener fotograficzny. Szczególnie pięknie prezentują się ogrody różane – rozaria.

Do ogrodu kwiatowego przylega rozległy park krajobrazowy z zabytkowym drzwostanem – spacer po jego zacienionych alejkach to świetny pomysł na upalny dzień! Cały kompleks zajmuje powierzchnię ok. 20 hektarów.

*Tu wychodzi się na piękne pałacowe ogrody.*

*Naszą uwagę przykuwają piękne rozaria.*

*Ogrody kwiatowe są otrzymane w pięknych regularnych kształtach*

*Żwirowe alejki wyznaczały oś kompozycyjną założenia parkowego.*

Galeria Sztuki Socrealizmu

W galerii eksponowane są prace polskich artystów, tworzących w nurcie realizmu socjalistycznego – oficjalnej sztuki początków PRL. Plakaty, obrazy, grafiki, rzeźby – wszystko było narzędziem ideologii, zaprzęgniętym w służbę propagandy. Dzieła sztuki miały kształtować postawę odbiorców wobec otaczającej rzeczywistości – dlatego tchnęły optymizmem, podkreślały osobę wodza, eksponowały robotników i rolników – „bohaterów” socjalistycznej rzeczywistości.

Mimo że ekspozycja nie zajmuje dużej powierzchni, jest bardzo ciekawa – i to zarówno dla nas, pamiętających PRL jeszcze z okresu własnego dzieciństwa, jak i dla naszych dzieci – czerpiących wiedzę o tej epoce już tylko z książek.

Czemu jednak budynki dawnej rezydencji magnackiej Zamoyskich stały siedzibą tak niezwykłego muzeum? Ścisła doktryna realizmu socjalistycznego zaczęła się wyczerpywać już w latach 50. Stopniowo tracono zainteresowanie socrealistycznymi pracami, które zaczęły być gromadzone na terenie zespołu parkowo-pałacowego w Kozłówce – w kolejnych latach przybywało tu coraz więcej zdejmowanych ze ścian obrazów, demontowanych rzeźb, grafik tchnących jedynie słuszną ideologią. Prace były przechowywane m.in. w pałacowej kaplicy. Udostępniona do zwiedzania ekspozycja stanowi obecnie tylko niewielką część zbioru ponad 2000 eksponatów pozostających w posiadaniu muzeum.

*W jednym z budynków kompleksu pałacowego mieści się Galeria Sztuki Socrealizmu*

*Muzeum jest w posiadaniu ponad 2000 eksponatów*

Po wyjściu z pomieszczeń wystawowych warto jeszcze obejrzeć plenerową wystawę rzeźby. To tu obecnie znajduje się słynny pomnik Lenina z Poronina, a także rzeźby Bieruta czy Marchlewskiego.

*Warto zajrzeć na plenerową część wystawy*

*W Kozłówce znajduje się słynny pomnik Lenina, który niegdyś stał w Poroninie.*

*Przywódcy (słusznie) minionej epoki groźnym wzrokiem spoglądają na budynek galerii*

Dla naszych dzieci propaganda socjalistyczna tu już na szczęście tylko historia. Mimo to bardzo interesujące okazały się dla nich opowieści o propagandzie, promowaniu jedynie słusznej ideologii czy manipulacji. Galeria Sztuki Socrealizmu w Kozłówce to świetne miejsce, by pogadać o tych uniwersalnych przecież zagrożeniach.

Co zobaczyć w drodze do Chorwacji? Zamek Veliki Tabor i skansen „Staro selo” w Kumrovcu

Europa z dziećmi, Skanseny, Zamki6 listopada 2019Gdzie by tu dalej

Zazwyczaj staramy się, by dzień podróży nie ograniczał się tylko do pokonywania kolejnych kilometrów. Turystyczny postój w ciekawym miejscu zamienia nużący przejazd w kolejny wakacyjny dzień i sprawia, że podróż – mimo że staje się dłuższa – jest dużo mniej męcząca! Po drodze do Chorwacji udało nam się odwiedzić jedne z najciekawszych pod względem turystycznym atrakcji Zagorja – regionu położonego na północy kraju: średniowieczny zamek Veliki Tabor i skansen Staro selo w Kumrovcu z rodzinnym domem Josipa Broza-Tito.

Continue reading →

Ciechanów – zamek książąt mazowieckich

Polskie miasta, Zamki18 kwietnia 2019Gdzie by tu dalej

Zamek książąt mazowieckich w Ciechanowie

Ciechanów to miejsce obowiązkowe dla wszystkich mieszkańców Mazowsza – i nie tylko. To obok Czerska, Liwu i Rawy Mazowieckiej pamiątka dawnej świetności Księstwa Mazowieckiego. Kto wie, może gdyby Jadwiga wybrała Siemowita IV zamiast Władysława Jagiełłę za męża, władcy Mazowsza staliby się królami całej Polski?

Ruiny zamku w Ciechanowie zostały kilka lat temu poddane rewitalizacji. W efekcie otrzymaliśmy produkt turystyczny na wysokim poziomie – na pierwszym miejscu zostaje oczywiście sam zamek, po którym oprowadzają sympatyczni i kompetentni przewodnicy. Dodatkowo powstała multimedialna sala dydaktyczna, a same ruiny mają stać się centrum życia kulturalnego lokalnej społeczności. Do Ciechanowa łatwo można dostać się z Warszawy i samochodem, i koleją. Nic tylko planować wycieczkę i jechać – gwarantujemy, że wrócicie zafascynowani historią Mazowsza i zaciekawieni lokalnymi legendami – o zielonym smoku Wyvernie, o czarnym psie strzegącym zamkowego skarbu i … o królowej Bonie kąpiącej się nago w wodach mazowieckiej rzeki!

Continue reading →

Moszna – pałac jak z baśni

Zamki28 listopada 2018Gdzie by tu dalej

Niezwykła, wręcz baśniowa architektura w otoczeniu rozległego parku z parosetletnimi dębami i lipami. 99 wież i wieżyczek, 365 pomieszczeń, niezliczona ilość zachwycających detali i odniesień do przeróżnych okresów i stylów architektonicznych. Spacer po parku, wspinaczka na zamkowe wieże, ciekawy plac zabaw, restauracja z pyyyysznym jedzeniem, zwiedzanie wnętrz, a nawet przygoda w prawdziwej Komnacie Tajemnic! Moszna to świetne miejsce na zachwycający dzień z całą rodziną. A to wszystko tylko niespełna 40 kilometrów na południe od Opola! Continue reading →

Ruiny zamku Altbodman i klasztor Frauenberg – wzgórza widokowe nad Jeziorem Bodeńskim

Zamki24 listopada 2018Gdzie by tu dalej

Jeżeli znudzi Wam się słodkie lenistwo na plażach Jeziora Bodeńskiego, warto ruszyć na szlak. Rejon Bodensee oplata gęsta sieć tras pieszych i rowerowych. Dziś wybieramy jeden z najpopularniejszych szlaków w okolicy zachodniego krańca Jeziora Bodeńskiego, położony ponad miejscowością Bodman – jedną z najstarszych wsi nad Jeziorem Bodeńskim. To właśnie od niej Jezioro Bodeńskie wzięło swoją nazwę! Trasa prowadzi przez dwa wzgórza widokowe – jedno z ruinami średniowiecznego zamku, a drugie – z pięknie położonym klasztorem Frauenberg. Ciekawa, relaksująca wycieczka z przepięknymi widokami z góry na Jezioro Bodeńskie.

16 sierpnia 2018, czwartek

Kolejny upalny i słoneczny dzień, 30 stopni 😉

Punkty widokowe nad Bodmanem – jedną z najstarszych miejscowości nad Jeziorem Bodeńskim

Typowo wycieczkę zaczyna się „od dołu”, z miejscowości Bodman. Wówczas trasa tworzy zamkniętą pętlę. Dla pełni naszej satysfakcji wolelibyśmy odbyć spacer właśnie w ten sposób, ale ze względu na naszego czterolatka i upalną pogodę wybieramy wersję smart, czyli „od góry” – zresztą polecaną przez turystów odwiedzających Jezioro Bodeńskie z dziećmi. Podjeżdżamy na parking położony powyżej punktów widokowych, a następnie zamiast wchodzić, schodzimy – najpierw na jedno, potem na drugie wzgórze.

Parking mieści się przy skrzyżowaniu lokalnych szutrówek obok przysiółka Bodenwald (co znaczy ni mniej, ni więcej, tylko „Las Bodeński”). Ma mapach Google obok jest miejsce oznaczone Bisonstube Bodenwald. Jest tam knajpka i zagroda żubrów (ale nie odwiedzaliśmy tego miejsca). Spoglądamy tylko z nutką zazdrości na śniadających kamperowców na parkingu i ruszamy w stronę naszego pierwszego celu. Do zejścia mamy raptem kilkadziesiąt metrów wysokości i około pół kilometra szlaku wygodną szutrówką przez las, dający dzisiaj przyjemny cień.

Tablica przy parkingu – wędrowanie ma tutaj długą historię…

Trzeba się rozpatrzeć, gdzie idziemy.

Zamek Altbodman – nasz pierwszy cel (widziany spod klasztoru Frauenberg).

Zamek Altbodman

Po paru chwilach wyłaniają się przed nami piękne ruiny. Właśnie od góry widać zamek w całej okazałości. Budowla wzniesiona na wysokości 627 m n.p.m. pochodzi z I połowy XIV w. Zamek był niegdyś siedzibą władców Bodmanu. Wcześniej na tym miejscu stał inny, starszy zamek – zniszczony na skutek uderzenia pioruna. W Internecie można znaleźć jakieś straszne legendy z tym związane, ale z googlowego tłumaczenia wychodziły tak abstrakcyjne historie, że nawet ich nie przytaczamy ;-). Nowy zamek został zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej w XVII w.

Idę dołem, a ty górą…

Pierwsze spojrzenie na ruiny zamku Altbodman.

Ruiny są naprawdę imponujące.

Dzisiaj warownia stanowi jedynie malowniczą ruinę z tarasem widokowym. Widok z góry jest rzeczywiście piękny. Jezioro z wianuszkiem malowniczych miejscowości przy brzegach prezentuje się imponująco!

Wejście na punkt widokowy znajduje się z drugiej strony ruin.

Po ruinach można chwilkę pomyszkować.

Ach, ten lazur nieba!

Te mury niszczeją już ponad trzysta lat.

Wchodzimy na punkt widokowy na murach dawnego zamku Altbodman.

Nawet mój samolot tu był!

Obowiązkowe fotki do rodzinnego albumu:)

Widok jest rzeczywiście piękny, na dole widać dachy miejscowości Bodman, a po prawej na wzgórzu klasztor Frauenberg.

Po drugiej stronie jeziora dostrzegamy Ludwigshafen (drugą część miejscowości Bodman-Ludwigshafen).

Piknik pod stojącą basztą.

Na dobrą miejscówę warto było poczekać!

Z punktu widokowego nieopodal ruin zamku widać też drugi cel naszego dzisiejszego spaceru. Niestety, nie da się przejść tam bezpośrednio, musimy najpierw wrócić po własnych śladach do rozstaju szlaków i skierować się ponownie w dół, ale nieco bardziej na wschód.

A to nasz kolejny cel w całej okazałości.

Pod górę Grześ korzysta nieco z rodzicielskich środków transportu:)

Klasztor Frauenberg

Tym razem zejście jest nieco dłuższe, ale nadal to spacerek w sam raz dla czteroletnich nóżek Grzesia. Po niespełna kilometrze docieramy na miejsce. Klasztor mieści się w dawnym zameczku należącym do hrabiów nieodległej miejscowości Bodman. Początki budowli sięgają XIV w., przez kolejne wieki budynek był parokrotnie przebudowywany, wreszcie przekazany został cystersom z Salem (tamtejszego klasztoru nie udało nam się odwiedzić podczas tegorocznych wakacji).

Klasztor zajmuje budynek dawnego zameczku, przed laty przekazanego cystersom z Salem.

Sam klasztor trudno ująć na zdjęciu.

Budynek jest pięknie zadbany.

Obecnie mieści się tu siedziba katolickiej wspólnoty Communitas Agnus Dei. Niemal wszyscy jej członkowie żyją i pracują w klasztorze. Prawie nie uznają własności prywatnej. Społeczność liczy ok. 24 osób. Stara kaplica zamkowa jest otwarta i dostępna dla odwiedzających klasztor turystów. W środku na korytarzu znajdujemy materiały dotyczące zgromadzenia, można też zakupić dewocjonalia i broszury informacyjne o miejscowości Bodman i najbliższej okolicy.

Obecnie zajmuje go katolicka wspólnota Communitas Agnus Dei.

Zabytkowa kaplica z XV-wieczną pietą jest otwarta dla zwiedzających.

Malowidła pod chórem kaplicy.

Kolejne malowidła dostrzegamy na korytarzu.

Samoobsługowe stoisko z dewocjonaliami i miejscowymi broszurami.

Krzyż przed budynkiem dawnego zameczku Frauenberg.

Skromny ogród kwiatowy.

Chwila odpoczynku w cieniu.

Chłopaki, zaraz wracamy! (w górze ruiny zamku Altbodman).

Spomiędzy otaczających klasztor drzew i krzewów można znowu podziwiać piękne widoki na Jezioro Bodeńskie. Nam szczególnie podoba się widok na położony dosłownie pod naszymi stopami Bodman.

Z Frauenbergu równie pięknie widać dachy Bodmana, a po drugiej stronie miejscowość Sipplingen.

Ludwigshafen też jest nieźle widoczne pod nami.

Widok na Bodman jest stąd wyjątkowo uroczy.

Ostatnie spojrzenie z góry na Jezioro Bodeńskie.

Za chwilę zjedziemy na dół poszukać lodów:)

W drodze powrotnej Grześ nam trochę marudzi, bo podejście jest faktycznie dosyć strome. Nasz najmłodszy turysta częściowo pokonuje ten odcinek na naszych rękach (na szczęście nie waży zbyt wiele, hi, hi). Wracamy do samochodu z planem zjazdu do Bodmana na krótki spacer i lody. Zjazd oczywiście się udaje, z resztą planów jest gorzej, bo trudno znaleźć sensowne miejsce do zaparkowania. Rezygnujemy więc, postanowiwszy sobie, że lody zjemy wieczorem w równie uroczym miejscu.

Grześ i tym razem korzysta z transportu tatusiowego.

A starszaki dzielnie wędrują w górę, na parking.

Odwiedziliśmy dzisiaj dwa imponujące punkty widokowe w dawnych zamkach Altbodman i Frauenberg (trasa numer 3, z „górnego” parkingu)

Pożegnanie z Jeziorem Bodeńskim na plaży w Moos

Mimo konieczności sprawnego spakowania się przed planowaną jutrzejszą dłuuugą podróżą powrotną do domu (przejazd razem z postojami to prawie 16 godzin…) robimy jeszcze małą frajdę chłopcom i wracamy na wczoraj poznaną plażę w Moos.

Dzięki płytkiej wodzie nawet Sebuś może tutaj ponurkować w poszukiwaniu muszelek, wodorostów i rybek. R z trudem wyciąga starszaków z wody. W tym czasie Grześ z M. szaleje na placach zabaw. Na koniec oczywiście wszyscy osładzamy sobie perspektywę końca wakacji pysznymi lodami. Staramy się zapamiętać malowniczy widok na nasze Radolfzell, pięknie oświetlane przez promienie zachodzącego słońca. Wakacje nad Jeziorem Bodeńskim to był strzał w dziesiątkę – udały się znakomicie!

Ostatnie plażowanie i całe wakacje się kończą…

Lody niestety też ostatnie.

Jeszcze tylko zabawa w wodnym placu zabaw.

Grześ uwielbia wodę w każdej postaci.

Plac zabaw jest bardzo inspirujący.

Dla większych też coś się znajdzie.

A Tymo usiłował wykopać coś na kształt Jeziora Bodeńskiego.

Grześ też się skusił na lody.

Meersburg – średniowieczne miasteczko i zamek w śródziemnomorskiej scenerii

Europa z dziećmi, Miasta Europy, Zamki30 września 2018Gdzie by tu dalej

Tysiącletnie zamczysko z doskonale zachowanymi wnętrzami, położone tuż nad brzegiem Jeziora Bodeńskiego. Miasteczko z ciasnymi uliczkami i kolorowymi szachulcowymi domami. Dookoła winnice i piękna iście śródziemnomorska roślinność. Co to za miejsce, gdzie znajdziemy to wszystko? To Zamek Morza, czyli Meersburg!

5 sierpnia 2018 r., poniedziałek

Upał, skwar i pełne słońce

Meersburg – średniowieczne zamczysko nad Jeziorem Bodeńskim

Na tegorocznych wakacjach każdego dnia trasę wybiera inny nasz chłopak – z trzech sugerowanych przez nas do wyboru. Dziś wybierał Sebuś. Gdy usłyszał, że będziemy zwiedzali tajemnicze zamczysko, a na deser pójdziemy na superancką plażę nad Jeziorem Bodeńskim, nie miał wątpliwości, którą wycieczkę wybierze;-)

Winnice w okolicy Meersburga

Od czego zacząć – czyli parking, informacja i bilety

Z małymi problemami udaje nam się trafić na duży, zadaszony parking przy ulicy Stefen-Lochner-Strasse. Stąd mamy już tylko 5 minut do punktu informacji turystycznej – poza mapą Meersburga można też dostać tu ulotki z rejonu niemal całego Jeziora Bodeńskiego. My dodatkowo załatwiamy tu jeszcze jedną ważną sprawę – kupujemy Bodensee erlebniskarte – nie jest tania, ale w ramach niej mnóstwo atrakcji w okolicy Jeziora Bodeńskiego będziemy mieli gratis. Dzisiaj „oszczędziliśmy” w ten sposób na biletach do zamku (wejście dla rodziny kosztuje 12,80 euro).

Rodzinny spacer przez rynek na taras Nowego Zamku

Spacer przez Meersburg jest bardzo przyjemny – wąskie, pochyłe uliczki są wręcz idealnym plenerem leniwych, wakacyjnych spacerów. Nasz spacer oczywiście leniwy nie jest – Grzesiek jedzie na rowerku biegowym, a uliczki momentami mocno spadają w dół, więc hajda za Grzesiem, stop, uwaga! Potem znowu musimy podejść w górę, więc siły brakuje itp., itd… Ach, te rodzinne wakacje!

W miasteczku można spotkać wiele szachulcowych domów. W drodze do informacji turystycznej:)

Wiele ulic zamieniono w deptaki piesze.

Meersburg przez wiele lat posiadał status wolnego miasta.

Chowamy się w cieniu przed upałem.

Spacer do spokojnych nie należy, bo Grzesiek ciągle gdzieś odjeżdża na tup tupie.

Gdy zamkniemy oczy, możemy poczuć się tu jak wieki temu…

Z punktu informacji turystycznej idziemy na Marktplatz – serce dawnego Meersburga. Stąd warto jeszcze zajrzeć na taras Nowego Zamku (Neues Schloss) – barokowego pałacu z różową fasadą, trochę przypominającego nam nasze Kurozwęki. Nie na pałac jednak zwracają się oczy wszystkich zwiedzających, ale to, co jest przed nim – przepyszny widok z pałacowego tarasu na Jezioro Bodeńskie, otoczone wianuszkiem miejscowości o iście śródziemnomorskiej atmosferze. Na podziwianie widoków mamy tu trochę czasu, bo Grześ co chwilę wsypuje sobie do butów małe kamyczki, a potem narzeka, że mu niewygodnie. Potem buty zdejmuje, kamyczki wypadają, a on znowu szura nogami i kamyczki z powrotem wpadają. Więc po raz kolejny siadamy i zdejmujemy buty. Ale reszta wycieczki może w tym czasie odsapnąć i cieszyć oczy naprawdę wspaniałymi widokami.

Barokowy Nowy Zamek (Neues Schloss)

Zamkowa kaplica

Meersburg z tarasu Nowego Zamku

Krótki postój na tarasie Nowego Zamku – czemu by nie!

Stary Zamek

Stary Zamek pięknie prezentuje się z tarasu widokowego Nowego Zamku

Zamek w Meersburgu

Stary Zamek – największa atrakcja turystyczna Meersburga – leży tuż obok Nowego Zamku. Koniecznie musicie zajrzeć do środka (bilety kupuje się w budynku położonym naprzeciwko wejścia do zamku; w ramach Bodensee erlebniskarte wstęp gratis, lub bodajże 12,80 euro bilet rodzinny), bo oglądanie zamku tylko z zewnątrz zupełnie mija się z celem – wygląda w sumie dość niepozornie. A tymczasem wnętrza – świetnie zachowane i niektóre naprawdę stareńkie – dają świetne wyobrażenie o tym, w jakich surowych warunkach żyli niegdyś mieszkańcy takich warowni.

Zamek zamieszkiwali niegdyś książęta biskupi. Nie wiadomo dokładnie, kiedy został ufundowany, ale jedna z najpopularniejszych wersji mówi, że już w VII wieku! Z dużą dozą prawdopodobieństwa można powiedzieć, że warownia pochodzi sprzed 1000 r. – w folderze informacji turystycznej czytamy, że to najstarszy zamieszkały zamek w Niemczech.

Stary Zamek uchodzi za najstarszy zamieszkany zamek w Niemczech!

Zwiedzanie zamku

Spacer po zamkowych zakamarkach wszystkim nam bardzo się podoba. Można pooglądać i reprezentacyjne sale, i lochy, i zamkową łazienkę oraz latrynę, i kuchnię, a także bezdenną zamkową studnię. W komnatach zabytkowe wyposażenie, zbroje rycerskie. Z okien bajkowe (naprawdę bajkowe!) widoki na Jezioro Bodeńskie.

Zamek zwiedza się samemu, podążając za wytyczoną trasą zwiedzania – trzeba wypatrywać czerwonych strzałek (co bardzo podobało się Grzesiowi), ale zgubić się nie sposób. Pomieszczenia, przez które przechodzimy, są oznaczone kolejnymi numerkami i opisane w folderze informacyjnym. Warto kupić taką dodatkową mapkę zwiedzania – kosztuje tylko 1 euro, a jest bardzo przejrzysta (wersje po niemiecku, angielsku, francusku i rosyjsku dostępne w punkcie sprzedaży biletów). Dokładniejsze informacje znajdziecie na stronie internetowej zamku: www.burg.meersburg.de

Przy wejściu XV-wieczny krucyfiks.

Zachowane fragmenty fresków w bramie wejściowej.

Komnata renesansowa pochodzi z XVII w.

Najbardziej zaciekawiła nas zamkowa kuchnia.

Za oknami piękne widoki na Jezioro Bodeńskie.

Malowidła w komnacie z zamkową studnią.

Dziś studnia ma 28 m głębokości.

Z ciekawością przyglądamy się elementom wyposażenia z różnych epok.

Widoki na Jezioro Bodeńskie z zamkowych okien są obłędne!

Obserwujemy promy płynące z Meersburga do Konstancji.

Zamkową łazienkę odtworzono na podstawie starych rycin.

Na zamku zachowało się wiele malowideł naściennych.

Widok z pokoju niemieckiej pisarki, Annette von Droste-Hülshoff.

Hall rycerski.

Zamkowa kaplica z gotyckim ołtarzem i figurą św. Piotra.

Zaglądamy do lochów – tu wrzucano kiedyś niegrzeczne dzieci.

Grzesiu, żartowałam!

Zdjęcie makiety zamku ze sklepu z pamiątkami.

Ostatni rzut oka na Meersburg.

Jezioro Bodeńskie, kąpielisko Aquastadt w Immenstadt

W drodze powrotnej zatrzymujemy się na bardzo sympatycznym kąpielisku Aquastaadt w miejscowości Immenstaadt (wstęp gratis w ramach karty Bodensee:)). Ogromna trawiasta plaża, wielgaśne kąpielisko z pływającymi wyspami kąpielowymi, na miejscu jest także kryty basen i brodzik dla dzieci. W pawilonie wejściowym gastronomia (wsuwamy naprawdę smaczną domową pizzę – nasz Google translator zachęca: „teraz domowa pizza z otwartą świeżością ciasto z podłogi cukierniczej” – nie mogliśmy się nie skusić;-) ). Woda w Jeziorze Bodeńskim jest cudownie ciepła, musicie tylko pamiętać, że wejście do wody jest kamieniste – nie ma złocistego piaseczku, znanego z naszych jezior, tylko kamienie, a dalej wodorosty – w niektórych miejscach może przydać się obuwie kąpielowe. Takiego oczywiście nie mieliśmy – tj. mieliśmy, tylko niezabrane na wakacje zostało w domu;-) Wszyscy pluskamy się z największą przyjemnością. To taka wisienka na torcie naszej dzisiejszej wycieczki.

Plaża Aquastaadt w Immenstaadt.

Teren wydzielony do pływania jest ogromny.

Zaczynamy od pizzy, na głodniaka kąpie się źle!

MiR by Tymo:)

Świecie – zamek z najwyższą krzywą wieżą

Zamki8 lipca 2018Gdzie by tu dalej

Świecie

Lubicie ruiny średniowiecznych zamków? A może chcielibyście wejść na najwyższą krzywą wieżę w Polsce? Musicie przyjechać do Świecia!

Continue reading →

Nidzica – zamek na rubieżach

Miasta (i nie-miasta) Polska, Zamki11 kwietnia 2018Gdzie by tu dalej

Nidzica – zamek i nie tylko

Do Nidzicy warto zajrzeć nie tylko dla dostojnego, XIV-wiecznego krzyżackiego zamku. Jest tu też średniowieczny kościół z oryginalnym wnętrzem, pozostałości fortyfikacji miejskich i ciekawa kolejowa wieża ciśnień. To niemal idealne miejsce do postoju turystycznego podczas podróży z centrum Polski nad morze – leży niemal w połowie drogi, a zwiedzanie nie jest specjalnie męczące ani czasochłonne. Spacer na wzgórze zamkowe i obejrzenie zamku, stanowiącego niegdyś jeden z najważniejszych punktów w średniowiecznym systemie obronnym państwa krzyżackiego, będzie świetnym turystycznym przystankiem w podróży. Kto planuje zwiedzić wnętrza zamku, musi pamiętać, że turyści wpuszczani są do środka o pełnych godzinach, a sprzedaż biletów zaczyna się 5 minut przed tym czasem.

Continue reading →

Zamek Hohenzollern w Jurze Szwabskiej

Zamki3 października 2017Gdzie by tu dalej

Będąc w Badenii-Wirtembergii, koniecznie trzeba odwiedzić gniazdo rodowe Hohenzollernów. Odbudowany w XIX w. zamek miał pełnić głównie funkcje reprezentacyjne – świadczyć o wspaniałości dynastii. Musimy przyznać, że ze swojego zadania wywiązuje się znakomicie. Majestatycznie położony na wzgórzu, zamek Hohenzollern góruje nad okolicą. Najeżony neogotyckimi wieżyczkami, bardziej przypomina baśniową rezydencję niż siedzibę europejskiego rodu. Aby dotrzeć do wejścia głównego, trzeba przejść przez tunel, kilka bram i minąć dostojnych kamiennych strażników twierdzy. Kto odważy się zajrzeć do środka? Continue reading →

Litwa – Kiernów, Wilno, Troki

Miasta Europy, Zamki18 kwietnia 2015Gdzie by tu dalej

2 lipca 2011, sobota

W Warszawie 18 stopni i deszcz, w Kownie 28 stopni – front jeszcze tu nie dotarł

Warszawa – Szaukszteliszki (Šaukšteliškiai) nad Jeziorem Bebrusai,
7:20-17:20, 530 km

Byliśmy nastawieni na długą drogę z licznymi postojami, a tymczasem przejechało nam się naprawdę świetnie. Przeszkadzały tylko intensywne opady deszczu w pierwszej części drogi. Najpierw drogą na Białystok, potem na Łomżę (z postojem na drugie śniadanie w McD). Potem chłopcy zasnęli, więc udało nam się – o dziwo – pociągnąć aż 250 km i dojechać aż do Kowna. W Kownie zaszliśmy do centrum handlowego przy obwodnicy, gdzie strzelamy sobie pizzę w przyjemnej restauracji obok ogromnego akwarium z morskimi rybami. Ostatni odcinek – przez Wilkomierz (Ukmerge) prowadzi aż na miejsce.

Zakwaterowujemy się w miłym, drewnianym, dużym (i bardzo niedrogim!) domku w Szaukszteliszkach nad Jeziorem Bebrusai. Warto było przewertować setki stron w Internecie przed wyjazdem! W ośrodku takich domków jest więcej, między nimi prowadzą miłe dróżki, jest też plac zabaw nad jeziorem, bardzo przyjemne kąpielisko i … nawet sauna ze zjeżdżalnią prosto do zimnej wody!

Kładziemy chłopców spać i opanowujemy bagaże. Kładziemy się spać zupełnie wykończeni.

Ilankos Sodyba, Szaukszteliszki.

Nasze lokum – wokół zielono

Ścieżka prosto do jeziora.

Jezioro Bebruszai.

3 lipca 2011, niedziela

Cały dzień deszcz i 15 stopni – front przyszedł na Litwę za nami. O rety…

Rano wyglądamy za okno i się załamujemy – jest zimno i leje. Na pierwszą wycieczkę wybieramy więc – ta dam – supermarket Maxima pod Moletami (Moletai). I tak na miejscu musimy zrobić zakupy, przynajmniej będzie z głowy. Po powrocie dalej pada, więc wykorzystujemy czas na dokładniejsze zaplanowanie wyjazdu.

Popołudniowa wycieczka do Ornian (Arnionys)

Deszczowo w dalszym ciągu, ale siedzieć w domku jakoś nie potrafimy. Decydujemy się na samochodową wycieczkę do Ornian, żeby zobaczyć pałac Tyszkiewiczów z 1800 r. Na miejscu dalej pada, teren pałacu ogrodzony i zaniedbany, w dodatku chłopcy posnęli nam w samochodzie, więc robimy tylko szybkie zdjęcie z samochodu i zawracamy.

W drodze powrotnej robimy jeszcze zdjęcie drewnianego XVIII-wiecznego kościoła w Intrukach. Cały czas pada… Nieudaną wycieczkę w pewnym stopniu rekompensują nam piękne widoki za oknem – droga z Molet do Ornian jest bardzo malownicza – wszędzie górki i dołki („droga nam się kończy!” – krzyczy Tymuś), zielono, jeziornie i mało ludzi. Do tego kręto i asfalt na jedno koło.

Wieczorem – hura! – wreszcie przestaje padać i udaje nam się pójść na rekonesans nad nasze jezioro. Witamy się z łabędziem. Chłopcy z zapamiętaniem – o zgrozo – grzebią rękami w kałużach.

Palac Tyszkiewiczów, 1800 r, Orniany (Arnionys).

Powitanie Jeziora Bebruszai.

A chłopcy grzebią sie w wodzie.

4 lipca 2011, poniedziałek

Lepiej! 20 stopni i przebłyski słońca

Wycieczka do Kiernowa (Kernave)

Dzisiejszy dzień w pełni wynagradza nam wczorajszy. Całej wycieczce na 5-stopniowej skali atrakcyjności dajemy 5!

Ten ważny dla tożsamości narodowej Litwinów rezerwat archeologiczny obejmuje 5 grodzisk-wzgórz z ok. XI w. Na cztery można wejść po drewnianych schodkach, co bardzo podoba się Tymusiowi. My chcemy wejść tylko na jedno grodzisko, ale Tymo nie przepuszcza okazji – koniecznie musimy wejść na wszystkie. Ale z niego turysta!

Sebuś też spisuje się na medal, choć nieco inne rzeczy go interesują – np. fascynuje się kamyczkami w pozostałościach pierwszego chrześcijańskiego kościoła.

W ogóle same dojazdy samochodem na wycieczki są na Litwie bardzo przyjemne – za oknem jest bardzo zielono i na trasach przelotowych częściej spotykamy bociany niż domy.

Po południu idziemy na spacer na kemping położony niedaleko naszej mety. Sebuś połowę drogi przechodzi na własnych nóżkach! Trudno go tylko odciągnąć od błotnistych kałuż, przy których kuca i do których z namaszczeniem wrzuca kamyczki. A Tymo mu towarzyszy… Ratunku!

Rezerwat archeologiczny w Kiernowie (Kernave).

08. Tymo 'zaliczył' wszystkie gordziska!.

Tymo ‚zaliczył’ wszystkie grodziska!.

Zwieńczenie ośmiobocznej kapliczki z XIX w.

Popołudnie w Ilankos Sodyba.

5 lipca 2011, wtorek

Przed południem do 25 stopni, potem deszcz i do 20 stopni

Wycieczka do Wilna

Ze względu na możliwości naszych najmłodszych turystów zwiedzanie stolicy Litwy planujemy podzielić na dwie części. Pomysł okazuje się strzałem w dziesiątkę – mamy przyjemną wycieczkę, a nie maraton z wywieszonym językiem i marudzącymi dziećmi. Inna sprawa że – nie oszukujmy się – nasze zwiedzanie w towarzystwie kilkulatków ma charakter mocno okrojony. Ale czy trzeba zwiedzić szczegółowo każdy mijany kościół? Nie zamienilibyśmy na to naszej wesołej gromadki!

Parkujemy tuż obok pięknego „koronkowego” średniowiecznego kościoła św. Anny, oglądamy też stojący przed nim słynny pomnik Mickiewicza. Stamtąd ruszamy spacerkiem dalej. Idziemy ulicą Zamkową z kamieniczkami sięgającymi XIV w (wiele z nich pełniło funkcję domów kanoników). Potem oglądamy wejście na teren Uniwersytetu Wileńskiego i pałac biskupów wileńskich (kon. XVIII, przeb.) – obecną siedzibę prezydenta Litwy. Zatrzymujemy się na dłużej przez białą, obecnie klasycystyczną katedrą św. Stanisława (świątynia gotycka, wielokrotnie przebudowywana, ostatnio w XVIII w). Stąd już krok do Zamku Dolnego (odbudowanego w … 2009 r.!), jednak najbardziej podobają nam się pozostałości Zamku Górnego (XV w) z basztą zw. Wieżą Giedymina. Tuż pod nią urządzamy sobie klimatyczny postój na drugie śniadanie. M. z T. wchodzą na szczyt, skąd podziwiają piękny widok na Wilno z wijącą się Wilią. Zjeżdżamy kolejką linowo-terenową – to duża atrakcja dla chłopców. Inne części miasta planujemy zwiedzić innym razem.

Wilno bardzo nam się podoba. Jest czysto i europejsko.

Chłopaki – dopingowani „ulicą lizakową” i „ulicą mambową” spisują się na medal. Sebcik sporą część zwiedzania przesypia w wózku.

Po południu leje, więc leniuchujemy w domku. I dobrze!

Gotyckie kościoły w Wilnie – Św. Anny i Berndynów.

Ulicami Wilna.

Plac katedralny.

Katedra Św. Stanisława, klasysyzm, XIV, postać z XVIII w.

Odbudowany zamek dolny, 2009 r.

Na Górę Zamkową.

Baszta zamku górnego – wieża Giedymina, XV w.

Wilno z Wieży Giedymina.

Zjazd kolejką z Góry Zamkowej.

6 lipca 2011, środa

Po pochmurnym poranku słoneczny i dość ciepły dzień

Wycieczka do Parku Europejskiego (Europos Parkas) pod Wilnem

Pod nazwą „Park Europejski” kryje się muzeum rzeźby współczesnej na wolnym powietrzu. Dzieła zostały stworzone przez artystów z różnych krajów. Sztukę zaprezentowaną w takiej formie można przyjemnie zmieniać nawet z kilkuletnimi dziećmi! Trasa wiedzie przez las, zza drzew co chwilę wyłaniają się różne „dziwy” – jak to mówi Tymuś – np. „drzewo informacyjne” z telewizorów, ogromne krzesło, liście tańczące na wietrze, „niemożliwy” plac zabaw (m.in. z huśtawką na kółkach). Chłopcom bardzo się podoba. Do takich muzeów możemy chodzić nawet codziennie!

Sebuś przez pół godziny idzie na własnych nóżkach; widać, że rzeźby go ciekawią. Tymo przed każdą wyprawą regularnie wręcza wszystkim „bilety” z domina.

Po południu spędzamy miłe chwile na naszym terenie, a potem idziemy na krótki spacer polną drogą przy naszym ośrodku. Sebuś namiętnie poluje na kałuże – nie może przepuścić żadnej z nich! Pierwszy dzień z ciepłym, słonecznym popołudniem odczuwalnie poprawia nam humory.

Park Europejski.

Infotree, Litwa – Park Europejski.

Double Negative Pyramid, USA – Park Europejski.

Drinking Structure…, USA – Park Europejski.

Chair-Pool, USA – Park Europejski.

Park Europejski.

Mobile Games, Litwa – Park Europejski.

Catch the Wind, RPA – Park Europejski.

Popołudnie w Ilankos Sodyba.

7 lipca 2011, czwartek

Chwilami gorąco, chwilami konwekcyjne ulewy

Wycieczka do Trok (8:40-14:00)

Troki to żelazny punkt programu większości wycieczek po Litwie. Faktycznie, spotykamy tu bardzo wielu Polaków – zarówno turystów, jak i grup zorganizowanych. Czy warto tu przyjechać? – zdecydowanie tak – w Trokach każde miejsce pachnie historią, zamek na wyspie urzeka, wątek karaimski ciekawi, a atrakcje turystyczne są łatwo dostępne dla zwiedzających.

Zaczynamy zwiedzanie od spaceru ul. Karaimską, wzdłuż której rozlokowały się domki karaimów – wyznawców karaimizmu – religii wyłonionej z judaizmu na przełomie VII i VIII w. Karaimi rozproszyli się po świecie, do Trok zostali sprowadzeni w średniowieczu przez Wielkiego Księcia Witolda. Oglądamy XVIII-wieczną kienesę – karaimski dom modlitwy, odnajdujemy Muzeum Karaimskie. Na tym kończymy wątek karaimski – wędrujemy dalej. Oglądamy kościół z XV-XVIII w i pozostałości zamku lądowego (obecnie w odbudowie). Trasa naszego spaceru widzie urokliwym brzegiem trockiego jeziora. Wreszcie docieramy do kluczowego punktu programu – zrekonstruowanego Zamku na wyspie, zbudowanego w XIV w. przez Księcia Witolda. Zamek robi na nas ogromne wrażenie. Dolny zamek oglądamy głównie z zewnątrz, po górnym myszkujemy nieco dłużej. Tymo ochoczo wspina się po drewnianych schodach, Sebuś zażywa rozkoszy ziemskich, grzebiąc się w drobnych kamyczkach na podzamczu.

Planujemy zajść do karaimskiej restauracji na kibiny – rodzaj tradycyjnych karaimskich pierogów, ale w drodze łapie nas deszcz – dość długo przeczekujemy go pod drzewem,
w końcu, trochę mokrzy, rezygnujemy z restauracji.

Wracając, zahaczamy o Landwarów, gdzie oglądamy pałac Tyszkiewiczów (XIX), zbudowany w stylu gotyku angielskiego.

Wieczorem jeszcze mały spacer. Mieszkamy we wspaniale odludnej okolicy, wokół bociany i polne drogi.

Zmęczeni po intensywnie spędzonym dniu chłopcy zasypiają przed 20:00. I o to chodzi!