Colac (2715 m n.p.m) poza piękną panoramą (niezły widok na Masyw Selli i grupę Marmolady z ciekawym profilem Królowej Dolomitów) oferuje także dużą porcję adrenaliny dla miłośników ferrat. Wejściowa ferrata dei Finanzieri wraz z zejściową „via normale” tworzą ferratowy trawers przez szczyt Colac.
I to był nasz plan na pierwszy dzień tegorocznej dolomickiej włóczęgi. Niestety z powodu czasowego zamknięcia ferraty dei Finanzieri pozostało nam wejście i zejście na Colac drogą normalną. Dysponując jeszcze odrobiną siły po wejściu i zejściu umiarkowanie wymagającą ferratą, przedłużyliśmy trasę o znaczny odcinek sentiero antrezzato Lino Pederiva. Ten piękny trawers południowych stoków Sas de Roches stanowił świetne urozmaicenie dzisiejszej trasy, pozwalając nam zajrzeć w głąb wspaniałej Val San Nicolo.
Czy o Dolomitach można zapomnieć? Otóż nie, proszę Państwa, nie można. Kto raz tu przyjechał, przepadnie. Jak my.
Po siedmiu latach znów więc wracamy w okolice Marmolady. Znów mieszkamy w uroczej górskiej miejscowości – Sottogudzie – i łazimy po ferratach i szlakach wysokogórskich głownie okolic Marmolady (i takich relacji jest najwięcej), ale nie tylko. Przywiewa nas też do Tre Cime, obecnych chyba na wszystkich pocztówkach z Dolomitów , a jeden dzień spędzamy na plaży nad jeziorkiem Lago delle Piazze – cudnowny odpoczynek dla zmęczonych górskimi wędrówkami nóg.
Poniżej zamieszczamy dokładne opisy zrealizowanych przez nas wycieczek. Więcej informacji o Dolomitach znajdziecie w naszym pierwszym wpisie o tych pięknych górach – relacja tutaj.
Sottoguda – świetna meta na szlaki w okolicach Marmolady
Sottoguda
We wsi zachowały się piękne stare domy.
Sottoguda – przed wieloma domami stoją manekiny wyglądające jak dawni mieszkańcy.
Piękne stare domy znajdziecie nie tylko w Sottogudzie – te stoją przy drodze w miejscowości Caprile
W 2023 r. po drodze w Dolomity zwiedziliśmy urocze czeskie miasteczo – Znojmo. Naprawdę warto się tu zatrzymać na turystyczny postój! W okolicy znajdziecie mnóstwo ofert noclegowych. Opis spaceru po Znojmo zamieszczamy tutaj.
Spaliście kiedyś w bunkrze przeciwatomowym? Jeśli nie, to zapraszamy do Brna – nocleg w 10-Z, autentycznym schronie w okresu zimnej wojny jest wyjątkowym przeżyciem!
Jeżeli komuś poza nartami do szczęścia potrzeba jeszcze chociaż krótkiego górskiego spaceru, to szlak na Monte Cucal będzie świetnym starterem lub urozmaiceniem pobytu w okolicy Val di Fiemme. Dla nas dzisiejsza wycieczka to miły dodatek do dnia transferowego podczas zimowych ferii z 2023 r.. Dojechaliśmy z okolic Wenecji (relację z tej części pobytu znajdziecie tutaj) wczesnym popołudniem i po szybkich zakupach i odebraniu karnetów narciarskich zdążyliśmy jeszcze z wycieczką!
Wypatrzony naprędce punkt widokowy okazał się wspaniałym celem rodzinnego spaceru. Ze szczytu Monte Cucal położonego około 700 metrów powyżej pobliskich miejscowości Cavalese i Tesero zobaczyć można znaczną część pięknego otoczenia Val di Fiemme. Szlak poprowadzony jest bardzo wygodnie leśnymi drogami i ścieżkami. A widoki ze szczytu i położonego nieopodal głównej kulminacji Monte Cucal z nawiązką rekompensują podjęty wysiłek niezależnie od tego, w jakiej porze roku wybierzecie się w to urocze miejsce!
Przy okazji wizyty w Vicenzie warto zajrzeć do nieodległej miejscowości Montecchio Maggiore (ok 20 min jazdy samochodem od Vicenzy). Na położonych tuż obok siebie wzgórzach rozsiadły się niegdyś dwa średniowieczne zamki – Castello della Villa i Castello della Bellaguardia.
Obecnie to już tylko ruiny, są one jednak bardzo malownicze, oferują szeroki widok na okolicę i są owiane piękną legendą o parze zakochanych, która posłużyła Szekspirowi jako inspiracja do napisania przez niego dramatu „Romeo i Julia”. Z tego właśnie powodu jeden z zamków jest nazywany „zamkiem Romea” (Castello della Villa), a drugi – „zamkiem Julii” (Castello della Bellaguardia).
Vicenza – renesansowe miasto naznaczone twórczością Andrea Palladia – od 1994 r. widnieje na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Jej wyróżnikiem jest piękna renesansowa architektura. Najciekawszym zabytkiem miasta jest zaprojektowany przez Palladia Teatro Olimpico – najstarszy zadaszony teatr na świecie.
Vicenzę odwiedza znacznie mniej turystów niż gwarną Wenecję – łatwiej tu cieszyć się leniwym zwiedzaniem i zakosztować włoskiego dolce vita. Po zwiedzeniu miasta warto pojechać do nieodległej miejscowości Montecchio – znajdują się tam ruiny dwóch średniowiecznych zamków. Związana z nimi legenda stanowiła dla Szekspira inspirację do napisania dramatu „Romeo i Julia”.
Burano, Torcello i Murano to najbardziej znane wyspy Laguny Weneckiej. Burano słynie z koronek i bajecznie kolorowych fasad domów, największym skarbem Torcello jest pochodząca z VII (!) wieku katedra, a wyróżnikiem Murano jest produkcja szkła – na tę niewielką wysepkę przeniesiono niegdyś huty z terenu Wenecji. Na wszystkie wyspy można dojechać weneckimi tramwajami wodnymi – vaporetto, więc bez problemu wizytę na nich połączyć z pobytem w Wenecji. My na zwiedzanie wysp Laguny Weneckiej przeznaczyliśmy jeden dzień. W tym czasie udało nam się odwiedzić najciekawsze naszym zdaniem wyspy – Burano i Torcello. To atrakcje zupełnie innego rodzaju niż zwiedzanie zatłoczonej Wenecji – przede wszystkim jest tu dużo spokojniej i bardziej kameralnie, każda z tych wysp jest jednak naprawdę ciekawa dla turystów, a odwiedzenie ich stanowi doskonałe uzupełnienie pobytu w mieście.
Wenecja ze swoją ponadtysiącletnią historią, niesamowitym położeniem i wyjątkową architekturą jest chyba najatrakcyjniejszym miejscem na turystycznej mapie Włoch. Jako stolica Republiki Weneckiej rozwinęła się z niewielkiej osady w fascynujące miasto. Większość zabytkowej zabudowy historycznego centrum miasta pochodzi z okresu największego rozkwitu republiki. Jednak nie tylko gotyk, renesans i barok zostawiły tu swoje ślady. Bizantyjsko-romański przepych bazyliki św. Marka trudno porównać z charakterem jakiejkolwiek europejskiej katedry. A to przecież nie jedyna budowla z historią sięgającą IX czy X w.!
Do zwiedzenia Wenecji nie trzeba nikogo zachęcać. Każdy też chyba słyszał, że w sezonie miasto zalewa prawdziwy tłum turystów. Czy zatem warto przyjechać tutaj w trakcie ferii zimowych? Jak najbardziej! Szczególnie jeżeli traficie (tak jak my!) na okres słynnego weneckiego karnawału. W tym czasie po ulicach spacerują dziesiątki osób w stylowych strojach i fantazyjnych maskach, co dodaje i jak pieknej Wenecji jeszcze więcej malowniczości. Zapraszamy na krótkie, chociaż wcale nie pospieszne odwiedziny w Wenecji!
Wzgórza Euganejskie (Colli Euganei) przypominają trochę nasze Pogórze Kaczawskie. Ich pochodzenie również jest wulkaniczne, wzniesienia mają też charakterystycze stożkowate kształty. Wzgórza leżą 50 km na południe od Padwy i są w zasiegu turysty zwiedzającego to miasto, a także Wenecję czy Weronę. Mimo że wysokość Wzgórz Euganejskich nie jest duża – ich wierzchołki wznoszą się na wysokość między 300 a 600 m n.p.m. – wejście na szczyty wymaga nieco wysiłku – pamiętajcie, że startujemy właściwie z wysokości poziomu morza. Między wzgórzami urokliwie wiją się lokalne drogi, a w małych miejscowościach można znaleźć wiekowe kościółki i pozostałości średniowiecznych umocnień. Zbocza wzgórz porastają winnice. To miejsce świetnie nadaje się na dzień odpoczynku od gwaru znanych turystycznych miast Wenecji Euganejskiej.
Na odwiedzenie Wzgórz Euganejskich mogliśmy przeznaczyć tylko jeden dzień, staraliśmy się więc z okolicznych atrakcji wybrać te najbardziej interesujące. Nasz wybór padł na niewielkie miasyeczko Montagnana z doskonale zachowanym 2-kilometrowym pierścieniem średniowiecznych murów obronnych oaz szlak na widokowy szczyt Monte Cinto. W efekcie otrzymaliśmy bardzo przyjemny dzień i z odrobiną zwiedzania, i przyjemnością wędrowania po ciekawych szlakach Wzgórz Euganejskich.
O atrakcyjności Wenecji nie trzeba nikogo przekonywać – to arcyciwkawe miasto zdecydowanie zasługuje na kilkudniowy pobyt. Trudno się będzie nudzić też w jej najbliższej okolicy. Niedalwko Wenecji znajduje się Padwa – miasto świętego Antoniego z jednym z największych na świecie kościołów katolickich i pokrytą freskami Giotta kaplicą Scrovegnich. Swoim pieknem kusi też pobliska renesansowa Vicenza z najstarszym zachowanym krytym teatrem i pięknymi przykładami stylu palladiańskiego.
